Από εκείνη την πρώτη μέρα που οι πρωταγωνιστές της σειράς χρειάστηκε να ταξιδέψουν σε ένα νησί και ο Ποπάυ έγινε ο ναυτικός που τους βοήθησε ακολούθησαν δεκάδες στριπ, ταινίες, κινούμενα σχέδια και ένα κοινό που παρακολουθούσε τον αμόρφωτο ναυτικό σε κάθε του βήμα.
Τι κι αν το σπανάκι δεν ήταν από την αρχή η τροφή που έδινε ειδικές δυνάμεις στον μονόφθαλμο ήρωα που γεννήθηκε κατά τη διάρκεια ενός τυφώνα στη Σάντα Μόνικα της Καλιφόρνια, εμείς οι νεότεροι έτσι τον μάθαμε και έτσι τον αγαπήσαμε. Η μορφή άλλωστε που έχουμε οι περισσότεροι στο μυαλό μας είναι δημιουργία περισσότερο των συνεχιστών του Segar, μιας και ο ίδιος πέθανε το 1938. Στην Ελλάδα ειδικά οι ιστορίες που διαβάζαμε είναι κυρίως Ιταλών δημιουργών οι οποίοι είναι υπεύθυνοι και για την προσωπικότητά του όπως την ξέρουμε σήμερα.
Τα τεράστια μπράτσα του, τα τατουάζ με τις άγκυρες και η μονίμως κρεμασμένη πίπα από το στόμα του είναι όλα κομμάτια της γοητείας του, αυτής που έκανε την Όλιβ να γυρνάει πάντα σε αυτόν, όσο και να τον προσβάλλει ή να γλυκοκοιτάει τον Βρούτο με τα πολυτελή αυτοκίνητα. Γιατί ό,τι και να κάνουν οι αντίπαλοί του, ο Ποπάυ ρουφάει το σπανάκι του -ακόμα και από την πίπα του- και αναφωνεί “ I yam what I yam” όταν νιώσει όταν τον αδικούν. Δίπλα του πάντα ο πιστός του φίλος Πόλντο με τα μπέργκερ του και φυσικά ο Μικρορεβυθούλης. Ο ...βασιλικής καταγωγής γιος του που γεννήθηκε στην Ντεμόνια και, μετά το θάνατο του πατέρα του, ένας κακό θείος προσπάθησε να τον βγάλει από τη μέση για ανέλθει εκείνος στην εξουσία. Η μητέρα του τον άφησε στην πόρτα του καλοσυνάτου Ποπάυ για να αναλάβει την ανατροφή του!
protthema.gr